FUR

FUR STREEFT NAAR ZUIVERHEID
Het trio FUR reist door uitgestrekte landschappen, en volgt een gevaarlijk en kronkelend pad naar een utopische en magische plek, maar stopt ’s nachts om sociale banden aan te halen en samen een warme koffie te drinken. FUR weet heel goed wát het je wil vertellen, maar nog niet hóé het dat gaat doen; ze gaan het samen ontdekken met jou, terwijl ze onderweg zijn.

Het Franse trio FUR (Hélène Duret, Benjamin Sauzereau en Maxime Rouayroux) staat bekend als een waaghals. Net als het leven, niets is stabiel: van intieme ballades naar rauwe ritmes, van dromerige melodieën naar intense uitbarstingen. Met hun nieuwste album creëren ze een unieke muzikale wereld waarin jazz, pop en improvisatie samenkomen.

FUR laat genres botsen en versmelten, met onverwachte overgangen en scherpe contrasten. Denk aan western-achtige gitaarakkoorden, een klarinet die van fluisterend naar fel gillend gaat, en melodieën die doen denken aan klassieke muziek om zich even later opnieuw terug te vinden in het Wilde Westen.

In tracks als Entrer sortir en Barely Spreng nemen ze je mee op een reis vol muzikale wendingen: van groovende ritmes naar breekbare ballades die plots omslaan in chaos. Verwacht geen voorspelbare structuur, maar een meeslepende ervaring vol spanning en verrassing. Op hun nieuwste album laat FUR horen hoe hypnotiserend herhaling kan zijn. De drie muzikanten geven elkaar steeds repeterende motieven door, die botsen, versmelten en ontsporen. Het resultaat is een psychedelisch klankspel dat eerder aan een droom dan aan logica doet denken.

Niets blijft hetzelfde: melodieën worden onderbroken, ritmes vervormen en geluiden dwalen af van hun oorsprong. Niets wordt volledig voltooid, en ze kunnen niet lang op één plek blijven. Het is de melodielijn, gebrandmerkt door pop, die het trio boven alles koestert. Soms doorbreekt Noise die lijn om ze onder te dompelen in klankkleur.De klarinet zucht, huilt en glijdt langs grillige lijnen. De gitaar tovert met arpeggio’s en de drums breken bewust met het ritme, waardoor nieuwe muzikale ruimtes ontstaan. Hier regeert de chaos, maar altijd met finesse.

FUR balanceert wankel op de fluctuerende grenzen tussen vrijheid en groove, en schetst een filmisch landschap vol spanning, mysterie en emotie. Muziek als een droom waarin je telkens iets nieuws ontdekt.

In ‘Minuscule’ begint de muziek onder spanning en sleurt ons meteen een thriller in. Een krachtige melodie doemt op, eerst op klarinet, daarna op gitaar. Heimelijk verandert dit motief van het zijn van het thema naar het zijn van de begeleiding. Ondertussen barsten onverwachte gitaareffecten los, als een oude stoffige radio met slecht ontvangst.

We bevinden ons in de sprongen van het geheugen van het beest. Tot het stuk abrupt wordt afgebroken, ons achterlatend met onze honger. Gaat het beest zijn kleine kooitje vernietigen? In het voorgaande album, Boîte Noire, was het een intiem, sensueel schuiloord, dat we toestonden onze oren te strelen. In dit album: welkom in het schuiloord van de beesten die opduiken en weer verdwijnen, die opgewonden raken en daarna rusten. Verlies jezelf erin... FUR is nooit waar je het verwacht.

Bezetting
Hélène Duret - Klarinet
Benjamin Sauzereau - Gitarist
Maxime Rouayroux - Drummer